سلام دوستان، شبتون بخیر
یکی از بهترین روش های تربیتی، حضور در مقبره علما و شهدا و خوابگاه بچه هاست. اما نباید جوری با نسل امروز برخورد کنی که تصور کنن میخوای جذبشون کنی و خودت را بالاتر یا بهتر از اونا میدونی. وگرنه جواب عکس میده و انگار هیچی به هیچی!
من در این ترم، فقط سه چهارتا سخنرانی در هیئت دانشگاهمون قول دادم و پیشنهاد دادم که سراغ بقیه وعّاظ بروند و ازشون دعوت کنن. اما امشب چندتا از بچه ها اومدن و گفتن که قصد دارن تعدادی تشنه دور هم جمع بشن و ظرف چند جلسه، سوالاتشون را بپرسن. قبول کردم به شرط اینکه چایی و خرمای عصرونه را فراموش نکنن! اثر و سازندگی اینجور محافل بیشتره.
برنامه این ترم را بیشتر به دید و بازدید میخوام معطوف کنم هرچند که ظرف کمتر از پنجاه روز، چهل برنامه قراره از معاونت فرهنگی دانشجویی که من باشم اجرا بشه اما ازشون قول گرفتم که خود بچه ها پیگیر کارا بشن تا من بتونم بیشتر به بچه های قشر خاکستری رنگ بیشتر بپردازم. این قشر، بچه های درون گرایی هستن که هیچی ازشون نمیدونیم اما دوس دارم باهاشون دوست بشم.
برنامه یادواره شهدا به مدت سه روز و برنامه سه روزه اعتکاف و ده تا برنامه کانون های مختلف و یازده تا برنامه هیئت و ... از برنامه هایی هست که فقط گفتم بچه ها پیگیری کنن. فرصت زیادی نداریم اما باید برنامه ها به سبک مطالبه گری پیش بره. راستی اینا غیر از برنامه های بخش خواهران بود. خواهرا که امروز اومدن چهارتا تاریخی که واسه سخنرانی ویژه خواهران در این ترم از قبل از عید بهشون قول داده بودم و بنرش هم نصب شده بهم یادآوری کردند.
اینم چندتا عکس از جاهایی که ترم قبل با بر و بچه ها رفتیم بیرون: